Derde druk is onderweg. Bestel nu en je exemplaar valt rond 23 september bij je op de deurmat.
‘Ik wou dat iemand me de weg zou wijzen. Kom, we gaan een andere kant op, dan komt het goed. Ironisch genoeg was het Peter die mij meestal de weg wees. Maar hoe kan ik hem nu in hemelsnaam nog volgen?’
Tijdens een tripje naar de Wadden gaat er iets mis in de driehoek die Daphne tot dan toe met haar ouders vormde. Alles begint te schuiven. Herinneringen komen boven: mooie herinneringen aan de roemruchte salons die haar ouders hielden in hun huis aan de singels en aan de reizen die ze met z’n drieën maakten. Maar ook gitzwarte herinneringen, die ervoor zorgen dat Daphne los probeert te breken uit die driehoek.
Het huis aan de singels is een aangrijpende, fijnzinnige roman over een zorgvuldig weggestopt familiegeheim, het menselijk onvermogen, de kwetsbaarheid van een opgroeiend meisje en de dunne lijn tussen geloven en weten.
Tine Versteegh (1974) schreef als klein kind al schriften vol verhalen. Ook in haar werkende leven is het schrijven een rode draad: ze schrijft zakelijke teksten, tijdschriftartikelen en er verschenen drie non-fictie boeken van haar hand. Daarnaast begeleidt ze auteurs en is ze ghostwriter.
Het huis aan de singels is haar debuutroman.
Wat anderen zeggen
Bekroonde auteur Jan van Toortelboom van onder meer De verzonken jongen en het DDWD-boek van de maand Meester Mitrailette schreef:
Het huis aan de singels is het relaas van Daphne, een jonge vrouw die reeds verwelkt is voordat ze tot volmaakte bloei kan komen. Als een bloem die water krijgt, maar geen zonlicht. Daphne leeft in een verleden dat haar toekomst verlamt, ze is slechts de schaduw van wie ze had kunnen zijn. Haar leven is een schuchtere dans van liefde en verlies; de danspartners zijn teder dan weer bruut. Maar ondanks de diepe twijfel en eenzaamheid blijft ze overeind en slaagt ze erin het zwarte verstikkende spinrag van herinneringen van zich los te trekken en haar eigen weg te vinden. In een indrukwekkend zuivere en vlotte stijl neemt Tine Versteegh je mee in het leven en de gedachten van een beschadigde jonge vrouw, een vrouw die je na afloop zou willen ontmoeten om in een woordeloos gebaar van troost even je armen om haar heen te slaan.
Recensie van Roeland Dobbelaer voor De leesclub van alles:
Slechts zes mensen passeren de revue in de debuutroman van Tine Versteegh Het huis aan de singels. […] Met deze bescheiden groep karakters componeerde Versteegh een kleine liefdevolle roman. Centraal staat de driehoek tussen Daphne en haar ouders. Voor de buitenwereld vormde het gezin altijd een perfecte symbiose tussen ouders en kind, wat ook door henzelf meestentijds zo werd ervaren. Tijdens een reisje naar Schiermonnikoog, altijd een geslaagd gezinsuitje, merkt Daphne dat er iets is veranderd in de relatie met haar ouders. […]
De relatie tussen een kind en zijn of haar ouders is zondermeer de meeste complexe die er is. Boeken zijn erover vol geschreven. Voegt Het huis aan de singels hier nog iets toe? Zeker, het laat zien dat de relaties met je ouders altijd een mysterie blijft. Je kunt alles analyseren, in therapie gaan, maar het wonder dat plaatsvindt tussen ouders en een opgroeiend kind, laat zich moeilijk passen in strakke schema’s. Niet alles kan duidelijk worden, niet alles is verklaarbaar, maar zeker is dat het meeste niet te reconstrueren is. Dat is Daphnes zoektocht.
Versteegh toont het mysterie van opgroeien, van de complexe relatie tussen ouders en kind. Mooi, liefdevol. Geen verwijten, maar ook geen zekerheden. Zo blijft Het huis aan de singels raadselachtig, mysterieus als het leven zelf.
Ingrid Schippers:
Prachtige verstilde en tegelijkertijd allesvertellende debuutroman van Tine Versteegh over liefde, leven en sterven waarin ik gewoon móest blijven lezen.
Patricia Koster:
Het boek heeft me gegrepen, meegenomen, verleid, in spanning laten zitten en verwonderd. Zoveel liefde door het hele verhaal naast al het donkere. Zoveel moed ook.
Gerben Mol:
Ik heb buitengewoon genoten van Het huis aan de singels. Door het verhaal. Het is fascinerend om zo pardoes in het gemoed van Daphne geparachuteerd te worden. En door de heerlijke lichte stijl waarmee de auteur het verhaal zo overtuigend opschrijft. Er staat werkelijk geen enkele moeizame zin in het hele boek. De subtiele, indirecte manier waarop Versteegh dramatische ontwikkelingen aankondigt en de belangrijke rol die de wereld van boeken speelt, zorgden ervoor dat ik het verhaal in krap twee dagen verslonden heb.
Bunna Arends:
De afgelopen twee dagen heb ik in ‘Het huis aan de singels’ geleefd: wat een prachtige roman. Het is al lang geleden dat ik zo door een boek gegrepen was. De meeste moderne romans zijn mij te één dimensionaal, maar dit verhaal is dat allesbehalve. Het boek heeft zoveel thema’s en Tine Versteegh werkt ze zo zorgvuldig en subtiel uit. En vooral: het is zo spannend. Voor mij als Groningse heeft de plaats van handeling het verhaal nog een extra bekoring, ik zie waar Daphne loopt, zit, denkt, kijkt en denkt.
Erik Brouwer:
Ik vind het een supermooie roman. Heel knap geschreven en doorspekt van wijsheden en relevante feiten/quotes. Het greep me echt aan. Na Eline Vere, 34 jaar geleden, het eerste boek dat ik echt helemaal uitgelezen heb 🙂
Robbin Haaijer:
Wat een heerlijk boek ‘Het huis aan de singels’. Met een opening op mijn favoriete eiland en de kennismaking met het huis in de stad van mijn jeugd, kon het al niet meer stuk. Tegelijk doe ik het boek hiermee ernstig tekort. Ik las, werd meegenomen, liet een traan en ging uiteindelijk van de personages houden. Bij ieder op een eigen manier.
Mijn vrouw las het na mijn aanbeveling en was enthousiast. Iets wat niet vaak voorkomt, qua literatuur verschillen we nogal qua smaak.
Fransien Koedoot:
Tine Versteegh is een schrijver die mensen raakt en aan het denken zet. Een zeer gecompliceerd thema weet ze liefdevol te beschrijven…en ze kan zo rustig gevoelens onder woorden brengen. Een gave!
Paul Wouters:
Met veel genoegen (plezier vind ik niet het juiste woord dat aansluit bij de inhoud) heb ik het boek gelezen. Het neemt je mee in een andere wereld en zet je ook aan het denken over die van jezelf. Ik vind het knap hoe Tine Versteegh tot het eind de lezer min of meer dwingt om door te lezen zonder opzichtige cliffhangers. Stukje voor beetje worden zaken ontrafeld, maar sommige ook juist niet. Het is niet uit als het uit is. Als het leven zelf. Kort en goed: een schitterende prestatie. Op naar de volgende, want belofte maakt schuld. Ik teken bij voorbaat in.
Robbert Braak:
Geweldig mooi geschreven. Zo plezierig nauwkeurig. Zo mooi taal gegeven.
Puck Bossert, auteur van Een mens kan zichzelf troosten:
Ik heb het in één ruk uitgelezen. Ik vind het een prachtig boek!
Een eigen soundtrack
De Haagse pianist Roeland Drost (zie www.roelanddrost.nl) raakte geïnspireerd toen hij het verhaal van Daphne las. Gebaseerd op het boek nam hij twee pianostukken op die je kunt ontvangen als je het boek hebt besteld. Stuur een bericht naar info@uitgeverij-donkigotte.nl en ik mail ze je.
Tijdens het schrijven luisterde ik vaak naar Roelands muziek. Het raakt me diep om te horen hoe fantastisch hij nu de sfeer van het verhaal in muziekvorm heeft weten te vangen. Als je het boek leest, kun je voelen waar de stukken bij horen. Ik ben dol op die vermenging van kunstdisciplines.